Frankrijk kent vele mensen. Er schijnen ook Fransen te zijn die vonden dat hij de titel van ere-archivaris van Tournehem verdiende. Of dat nu zo is of niet: voor mij telt (bijna) niet wat iemand anders van de theorien van Delahaye vindt. Ik toets ze inhoudelijk voor mezelf. Niet alles wat Delahaye ooit gesteld heeft is volgens mij 'de waarheid'. Hij heeft me wel op het spoor van 'Germaans Frans-Vlaanderen' gezet. Anders gezegd: het gebied dat nu Frans-Vlaanderen heet bevatte vroeger veel meer 'Nederlands' klinkende namen. Het was zelfs onderdeel van de 'Nederlanden'. Ook nu zijn er nog mensen die dit graag weer in de naam van het gebied terug willen zien: [
www.pays-bas-francais.org] .
Volgens mij is Willibrord (net als andere 'Engelse' missionarissen) aangekomen op de 'Franse' kust. Die toen nog 'Germaans' was. Zie ook de Willibrord kerk van Grevelingen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Grevelingen_(stad)). In die buurt - het huidige Noord-West Frankrijk - is hij missionarissen werk gaan doen. Net als Bonifatius. Dat die laatste een keer naar Rome ging, dat wil ik nog wel aan gezien het belang van de plaats voor de Roomse kerk. Maar ik kan er moeilijk bij om ze dwars door het huidige Nederland en Duitsland sleuren (Utrecht, Dokkum, het gebied Thuringen, het gebied Beijeren, etc.), op basis van fragiele overeenkomsten in naam. Let wel: amper tot geen geografische overeenkomsten in beschrijving van het landschap (die hebben we amper). Er zijn meer hondjes die Fikkie heten. Zo zijn er de plaatsen Groningen, Haarlem, Nieuw-Amsterdam, Wageningen ook nog aan de andere kant van de Atlantische oceaan te vinden. Liggen in 'de buurt' van Hildesheim, Berg en Dal, Lelydorp, Calcutta en Poelwijk. Ga daar de Nederlandse historie van het 2e millenium maar eens op projecteren. Dan krijg je ook van die bijzondere reizen die de personen uit de historie gemaakt moeten hebben, nu echter met oceaanreizen.
Het boek van Willy-Paul Romain heb ik niet gelezen. De titel 'grondlegger van Europa' maakt mij echter al wat achterdochtig. Vervoer in die tijd was niet zo eenvoudig als nu. Zeker niet in de zompig/wadderig/moerassig Noord-Nederland.
Op basis van wat ik nu allemaal gelezen heb blijf ik bij de conclusie dat Bonifatius en Willibrord wel degelijk in de Nederlanden hebben gewerkt, maar dat we de Nederlanden ergens anders moeten zien dan waar ze nu liggen. Het Nederland van nu is 'omhoog' gekropen in de afgelopen honderden jaren nadat er nieuwe gronden vrijkwamen. Ook de cultuur is meegenomen. Net als sommige plaatsnamen. Kolonisten doen dat nu eenmaal. Al millenia. Een aantal ('leidende') historici wil niet aan die mogelijkheid. Ze zien een naam uit de oude bronnen (uit nu 'buitenlandse' kloosters) op een moderne kaart en stellen dat het dus ook daar gebeurd moet zijn.
Vergelijk voor de wetenschappelijke aardigheid bovenstaande eens met het verhaal van een toekomstig historicus uit 2800 die Groningen op een moderne kaart van Suriname ziet staan. Groningen in Nederland bestaat niet meer (dijken hebben het begeven). Noord Nederland is opnieuw ingericht als enorm windturbinepark in de zee. Het verhaal van de slag bij Groningen in 1594 is nog wel bekend via bronnen uit Amerika. Net als andere namen uit de 80-jarige oorlog. En vervolgens probeert hij dat verhaal in Suriname te plaatsen. Allerlei plaatsen vindt hij niet terug in Suriname, maar Haarlem weer wel. Als de ontstaansgeschiedenis van Groningen in Suriname nu ook niet meer bekend is: wat dan? Hoe komen de historici er dan uit? Wat nou als iemand stelt dat dit op de plaats van het windmolenpark heeft plaatsgevonden? Hoe geloofwaardig is dat dan voor de histori in 2800? Het zou me niets verbazen als werd gesteld dat de Spanjaarden hun legers naar Groningen over de Atlantische oceaan stuurden. Immers, in 1492 was Columbus toch ook al aangekomen bij Midden-Amerika.......
