Dat heeft niet met eb en vloed te maken, maar toont aan dat de Vecht prima kan functioneren als afwatering van een Zuidelijk Flevomeer. Er kan in de eerste eeuwen na de jaartelling nog best een waterscheiding door het midden van het huidige IJselmeer gelopen hebben tussen Urk en Enkhuizen.
Het staat vast dat zo'n waterscheiding er lange tijd geweest is in het verleden.
Het stroomgebied van de Overijsselse Vecht waterde aanvankelijk ten Zuiden van Texel door de Hollandse kust af, later boog deze stroom naar het Noorden af. Maar het gebied bleef afgescheiden van het gebied van het Oer IJ.
De historische gebeurtenissen - de militaire operaties van de Romeinen, lees Vorenus' argumentatie - suggereren zeer sterk dat die waterscheiding er nog was aan het begin van de jaartelling. Was er wel een bevaarbare verbinding geweest, dan had die merkbare gevolgen gehad voor de militaire en economische infrastructuur.
Toen het Oer IJ verzandde, had het Zuidelijke Flevomeer een eenvoudige afwatering door de Vecht naar de Rijn. Dat deze afwatering kan functioneren is nog vandaag de dag te zien.
Pas een paar eeuwen later zijn er bewijzen voor een bevaarbare doorgang naar het Noorden, met de opkomst van nederzettingen aan die route.
Hoewel ik de Paleografische kaarten dus niet vertrouw met betrekking tot die waterscheiding, kunnen we er wel zien dat de Utrechtse Vecht aftakkingen naar het Westen (langs de Utrechts-Hollandse grens) heeft gekregen in 100 AD. Dat past uitstekend in een afwatering van Flevomeer naar de Rijn via de Vecht en deze nieuwe aftakkingen.
Vergelijk het complex rond de Utrechtse Vecht tussen 500 BC en 100 AD.
[
archeologieinnederland.nl]
[
archeologieinnederland.nl]
Het totale stroomgebied van een Zuidelijk Flevomeer is niet zo erg groot, alleen Waterland, het meer zelf en de rand van de Veluwe, en de neerslag die hier valt kan makkelijk door de Vecht afgevoerd worden. Het verzanden van het Oer IJ hoeft dus helemaal niet onmiddellijk een doorgang naar het Noorden tot gevolg te hebben.
