Re: Marskampen en water

Quote

4.1 De situering van het kamp

Het kamp ligt op de westelijke helling van het dal van de Leuvenumsche Beek. Dit dal is een relict van een glaciaal tongbekken, uit het Saale-stadiaal. Het wordt zijwaarts begrensd door een stuwwal en is gedurende het Saalien opgevuld met fluvioglaciale zanden en klei (de zogenaamde bekken-of warvenklei) en later, in het Weichselien, met fluvioperiglaciaal zand en, voor een deel, met dekzand (jong dekzand II). Het fluvioglaciaal dagzoomt in een strook langs de stuwwal en wordt de helling afwaarts overdekt met dekzand. Op de grens met het dekzand ligt het kamp.
Het reliëf is gevormd in het Weichselien. Als gevolg van erosie en uitspoeling van de stuwwal en het fluvioglaciaal is in het terrein waar het marskamp ligt in de helling een ruim 1,5 km breed bekken ontstaan, dat aan drie zijden is omsloten en alleen in de richting van het dal geopend is (fig. 38). Het dekzand heeft de mond van dit bekken opgevuld, als gevolg waarvan de helling een zeer flauw verloop heeft gekregen. Invloed op het reliëf oefende het dekzand ook nog uit in de vorming van enkele langgerekte smalle ruggen (pseudo-osar, landdulnen, streepduinen). Op de plaats van het marskamp doen deze ruggen zich sterk gelden; zij steken ongeveer 1 m boven hun omgeving uit.
Lager in het dal beïnvloedt de fluvioglaciale klei door zijn geringe diepte beneden het oppervlak de waterhuishouding zodanig, dat hier een strook van natte gronden is ontstaan ter breedte van 2 à 3, soms meer, kilometer. Plaatselijk komen er moeras- en veenbodems voor. De grens van de natte gronden bevindt zich op ongeveer 1,5 km oostwaarts van het kamp. Voorbij 2 km ten noorden van het kamp laat de klei door een diepere ligging zijn invloed niet meer gelden en neemt de vochtige zone snel in breedte of.