Re: How the Anglo-Saxon settlement changed British Culture
| 14 oktober 2020 13:38 |
Lolke Schreef:
-------------------------------------------------------
> Dan zijn er al drie die de gedachten van Skipper
> interresant vinden
>
Een interessant idee is een, uitwerken en onderbouwen is twee.
Ondanks een hele dag zoeken en lezen heb ik in de bronnen geen aanknopingspunt kunnen vinden om op voort te bouwen.
Ik kan me voorstellen dat er vanuit linguïstisch oogpunt best een zinnige hypothese te construeren is. Maar ik heb er een hard hoofd in als het gaat om ondersteuning vanuit geschreven bronnen. Er zijn in de geschreven bronnen (inclusief de epigrafische) volgens mij geen aanwijzingen te vinden dat er binnen het Romeinse leger in Brittannië Angel(saksische) eenheden actief waren. Germanen binnen het leger in overvloed natuurlijk. Inscripties genoeg die dat aantonen. En wat te denken b.v. van de Alamannische hoofdman (Chrocus) die Constantijn I in 306 in York tot Augustus uitriep.
Uit al mijn graafwerk rondom de Saksen (nog steeds mee bezig) is me wel helder geworden dat ‘Saksen’ in de Romeinse tijd en nog heel ver in de Merovingische tijd een soort containerbegrip is en niet een identiteit waar lieden zichzelf mee identificeerden.
Zo is mij dus ook geen enkele inscriptie bekend van iemand die waar dan ook in het Romeinse leger diende en zichzelf ‘Saks’ noemde. Dit in tegenstelling tot Franken!!
Angelen is weer een verhaal apart, daar weet ik nog niet zo heel veel van. Maar volgens mij komen die maar in héél weinig bronnen voor en niet in de epigrafische. (Uiteraard doel ik op de tijd vóór Beda.)
In een linguïstische hypothese kunnen plaatsnamen natuurlijk ook een belangrijke bijdrage leveren, maar ook op dat gebied liggen de zaken in Engeland volgens mij niet heel erg duidelijk. Was het niet Steven Oppenheimer die beweerde dat er in Engeland helemaal geen Keltische plaatsnamen voorkwamen?
Er is trouwens wel een hele ‘wereld’ te ontdekken als het gaat om Sub-Roman Britain. Je zou bijna kunnen zeggen: ‘zoveel historici, zoveel theorieën’. Waarbij het natuurlijk vaak helemaal niet specifiek over de taal gaat. Zeer boeiend.
Het DNA onderzoek brengt mij voortdurend in verwarring. Ik heb het idee dat ik de essentie daarvan maar niet onder de knie krijg en vaak met het (onderbuik)gevoel blijf zitten dat er fundamentele problemen aan kleven die nog niet voldoende opgelost kunnen worden. Voorlopig kom ik niet over een bepaalde drempel heen om me daar in te verdiepen.
Er zijn al heel wat van die studies gedaan en komt daar nu echt steeds hetzelfde beeld uit naar voren? Of zijn ze vaak juist met elkaar in tegenspraak?
Groet,
Dagobert
Science: An orderly arrangement of what at the moment seem to be facts.
-------------------------------------------------------
> Dan zijn er al drie die de gedachten van Skipper
> interresant vinden
>
Een interessant idee is een, uitwerken en onderbouwen is twee.
Ondanks een hele dag zoeken en lezen heb ik in de bronnen geen aanknopingspunt kunnen vinden om op voort te bouwen.
Ik kan me voorstellen dat er vanuit linguïstisch oogpunt best een zinnige hypothese te construeren is. Maar ik heb er een hard hoofd in als het gaat om ondersteuning vanuit geschreven bronnen. Er zijn in de geschreven bronnen (inclusief de epigrafische) volgens mij geen aanwijzingen te vinden dat er binnen het Romeinse leger in Brittannië Angel(saksische) eenheden actief waren. Germanen binnen het leger in overvloed natuurlijk. Inscripties genoeg die dat aantonen. En wat te denken b.v. van de Alamannische hoofdman (Chrocus) die Constantijn I in 306 in York tot Augustus uitriep.
Uit al mijn graafwerk rondom de Saksen (nog steeds mee bezig) is me wel helder geworden dat ‘Saksen’ in de Romeinse tijd en nog heel ver in de Merovingische tijd een soort containerbegrip is en niet een identiteit waar lieden zichzelf mee identificeerden.
Zo is mij dus ook geen enkele inscriptie bekend van iemand die waar dan ook in het Romeinse leger diende en zichzelf ‘Saks’ noemde. Dit in tegenstelling tot Franken!!
Angelen is weer een verhaal apart, daar weet ik nog niet zo heel veel van. Maar volgens mij komen die maar in héél weinig bronnen voor en niet in de epigrafische. (Uiteraard doel ik op de tijd vóór Beda.)
In een linguïstische hypothese kunnen plaatsnamen natuurlijk ook een belangrijke bijdrage leveren, maar ook op dat gebied liggen de zaken in Engeland volgens mij niet heel erg duidelijk. Was het niet Steven Oppenheimer die beweerde dat er in Engeland helemaal geen Keltische plaatsnamen voorkwamen?
Er is trouwens wel een hele ‘wereld’ te ontdekken als het gaat om Sub-Roman Britain. Je zou bijna kunnen zeggen: ‘zoveel historici, zoveel theorieën’. Waarbij het natuurlijk vaak helemaal niet specifiek over de taal gaat. Zeer boeiend.
Het DNA onderzoek brengt mij voortdurend in verwarring. Ik heb het idee dat ik de essentie daarvan maar niet onder de knie krijg en vaak met het (onderbuik)gevoel blijf zitten dat er fundamentele problemen aan kleven die nog niet voldoende opgelost kunnen worden. Voorlopig kom ik niet over een bepaalde drempel heen om me daar in te verdiepen.
Er zijn al heel wat van die studies gedaan en komt daar nu echt steeds hetzelfde beeld uit naar voren? Of zijn ze vaak juist met elkaar in tegenspraak?
Groet,
Dagobert
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.