Re: Spreiding sax

Upbergen Schreef:
-------------------------------------------------------
> Iets over wapenvorsing. Tussen 640 en 670 is de
> sax dominant (maar niet exclusief) in het
> Rijnland, daarvoor veel spatha en daarna gemixt.
> In een andere publicatie zie je ze (op basis van
> grafgiften) door elkaar gebruikt worden 21 % sax,
> 10 % spatha bij de Franken en 24 % sax en 28 %
> spatha bij de Alemannen. Het verschil zat hem
> vooral in het gebruik van lansen en bijlen, als
> grafgift.
>
> Nieveler, E. & Siegmund, F. (1999). The
> Merovingian chronology of the Lower Rhine Area,
> results and problems. The pace of change, p 3-22.
>

Komen die cijfers uit deze publicatie?
Ik zie ze niet. Maar ik heb het artikel wel een beetje selectief doorgenomen, dus misschien kijk ik erover heen?
Ik heb het idee dat ik informatie zie die enigszins met bovenstaande in tegenspraak is:

Quote

p. 8

Narrow saxes of type Sax-1 appear occasionally in phase Rh 3 and are typical in phases Rh 4-7. In phase Rh 7 the earliest broad saxes with a very broad edge (Sax-2.2) are added, which are then superseded in phase Rh 10 by long saxes. The early ‘short saxes’ found in the Alamannic area do not occur in the Rhineland.

Rh 3: 480/90 - 530
Rh 4: 520/30 - 550/60
Rh 5: 550/60 - 570
Rh 6: 570 - 580/90
Rh 7: 580/90 - 610
Rh 8: 610 - 640
Rh 9: 640 - 670
Rh 10: 670 - 710

>
> Of wapenvorsing het verschil gaat maken? Ik denk
> zelf eerlijk gezegd van niet.

Ik durf toch wel te beweren dat dit absoluut niet het geval is.
Het wapentype dat wel ‘sax’ genoemd wordt is met alle varianten toch pas ‘zichtbaar’ in de Merovingische tijd bij de Franken en ‘broedervolken’ als de Alamannen.
Ook als naam duikt het pas het eerste op in de Frankische bronnen (scramasaxos Gregorius van Tours) en mogelijk al ietsjes eerder in Gotische wetsteksten, maar daar heb ik nog geen bevestiging voor gevonden.
Dit is in tijd allemaal wel ver verwijderd van de Saksische piraten in de laat-Romeinse tijd.

Het vervelende is, als ik dat zo mag zeggen, dat de naam Saks (Sax) veel lijkt op het Oudgermaanse saex, dat zoiets als ‘mes’ zou betekenen. Dat vond Widukind van Corvey in de 10e eeuw wel leuk en verzon de fabel dat de Saksen genoemd zijn naar het woord voor mes. Voilà, een niet meer uit te wissen mythe.
Mijn vermoeden is dat de Saksen, die als saxones in de Romeinse bronnen verschijnen, die naam te danken hebben aan de Romeinen en dat dit op de een of andere manier teruggaat op saxum, dat de betekenis heeft van: steen, gesteente, grote steen, rotsblok, …
De hardheid van het materiaal zou zodoende als eigenschap op de piraten kunnen zijn geprojecteerd.
Maar ik moet er meteen bij vertellen dat ik me erg onzeker voel bij dit soort taalkundige uitstapjes en dat ik dat liever overlaat aan anderen.
Ik heb wel eens iets zitten overwegen met als uitgangspunt de mythe over de beproeving van Sisyphos. Saxum volvere zou zoiets betekenen als 'een vergeefse strijd voeren'. Maar ik krijg dat niet eens goed aan mezelf uitgelegd .


Groet,
Dagobert

---

Science: An orderly arrangement of what at the moment seem to be facts.