Boekenkasten zijn altijd te klein. En ik ben ook nog klein behuisd. Je kunt de pijn wat verzachten door je boeken naar een kringloopwinkel te brengen. Dan zie je niet wat er mee gaat gebeuren. Daar worden ze echter wel beoordeeld op hun uiterlijk, dus het heeft geen zin om er exemplaren met kartonnetjes, plakband en houtlijm heen te brengen. Maar die hebben nu juist kartonnetjes, plakband en houtlijm omdat je ze niet kwijt wilt, dus die ga je ook niet wegbrengen of weggooien. Wat zit de natuur toch mooi in elkaar hè?. Eén van de belangrijkste redenen om ergens de brontekst bij te willen hebben is natuurlijk dat je de originele toponiemen wilt zien. Het bezit van meerdere vertalingen is ook interessant. Bij vertaalwerk spelen altijd de gevoelens van de vertaler mee, en die kunnen van invloed zijn op de manier waarop hij het origineel interpreteert. Maar ik heb niet de illusie dat ik het werk van een beroepsvertaler zou kunnen verbeteren. Pas als verschillende vertalingen heel erg uit de pas gaan lopen is het leuk om er zelf wat op te puzzelen. Het probleem daarbij is weer dat die vertalingen uit de pas zijn gaan lopen omdat de beroepslui er zelf ook niet helemaal uitkwamen. Dus dat gepuzzel van jezelf heeft ook weer geen zin. Wat zit de natuur toch mooi in elkaar hè? Voor mij zijn inderdaad de toponiemen het belangrijkst. Daarvoor hoef je alleen te weten hoe je die op moet zoeken, maar dat leer je vanzelf. Wat zit de natuur....enz. Toch zit aan dit alles wel winst. Namelijk dat je niet heel erg je best hoeft te doen om de oorspronkelijke taal helemaal te doorgronden, want dat is verloren tijd. Zo zie je maar weer dat de natuur toch mooi in elkaar zit.
groet,
Ruud