> Zover ik het nu kan overzien zijn er slechts 4
> bronnen die Saksen met Batavia kunnen verbinden,
> die voldoende contemporain zijn om ze
> ‘autonoom’ te kunnen noemen.
> - Hiëronymus (Chronicon,
Bron 7)
> - Pacatus (Lofrede op Theodosius I,
Bron 9)
> - Ammianus (Res Gestae,
Bron nog niet behandeld)
> - Orosius ( Historiae Adversus Paganos,
bron 20 ) Autonoom?
> Of toch gebaseerd op Ammianus?
Bron 20. Volgens de verklaring van Dagobert vind ik het persoonlijk wel aannemelijk dat Valentianus, Valentianus 1 is en dat hij tussen 367 en 375 AD de Saksen versloeg in het territorium van de Franken. Bron 29 Zosimus noemt zoveel details over Franken, in het bijzonder de Salii, in combinatie met veel details over de Betuwe dat mi al met al er niet heel erg getwijfeld hoeft te worden dat (een deel van) de Saksen in het derde kwart van de vierde eeuw AD in de Betuwe zaten.
Als je het begrip "stam" of "deel van een stam" in die eeuwen ziet als een organisatievorm zonder al te vaste verblijfplaats, dan zou het eigenlijk wonderlijk zijn als een (deel van een) stam niet gedurende een eeuw of langer op een willekeurige plek zou zitten. Ook kan je eigenlijk ook daardoor niet spreken van het thuisland van een stam. Pas als de organisatievorm het toelaat, kan je beginnen met het aanwijzen van gebieden die als thuisland beschouwd kunnen worden. Zelfs grote afstanden afleggen zijn voor de stam-organisatie daarbij niet een probleem vanwege het selfsupporting karakter van zo'n grote groep boeren. En waarschijnlijk moet je stammen onderscheiden in vee-boeren-organisaties en graan-boeren-organisaties. Die laatsten zullen veel sneller geneigd zijn om enkele jaren in een gebied te blijven zolang de grond vruchtbaar was. Raakte de grond na verloop van tijd uitgeput, dan moeten graan-boeren-organisaties per definitie met zijn allen verkassen naar grond die nog niet uitgeput was. Met andere woorden, naar een gebied gaan dat meerdere jaren niet bewoond was geweest. En met zijn allen, want deze organisatie-vorm zorgde voor de broodnodige bescherming tegen gespuis. En het zal altijd aantrekkelijk geweest zijn voor het gespuis van een stam om ns even een kijkje te nemen bij de buren om te zien of het gras daar groener was. Dat Zosimus een deel van het gespuis van de Saksen Quadi noemt terwijl die uit andere bronnen bekend zijn van rond het begin van de jaartelling hoeft geen bezwaar te zijn. Het is maar een naam voor "gespuis" van de Saksen die ergens in het derde kwart van de vierde eeuw huishielden in de Betuwe.
Het zou best wel ns jou conclusie kunnen worden (nadat alle bronnen zijn beschreven) dat de Saksen meer nog dan andere stammen een zwervend karakter hadden. Waarbij Saksen de naam werd van elk soort gespuis, dan wel daadwerkelijk onderdeel waren van 1 organisatie en dat tot de 7de eeuw er geen thuisland aan te wijzen was.
>
> Vier andere bronnen staan in tijd te ver af van de
> gebeurtenissen en moeten derhalve met de nodige
> omzichtigheid behandeld worden, ten aanzien van
> gebeurtenissen in de vierde eeuw:
> - Zosimus (Historia Nova,
bron 29) Gebaseerd op …?
> - Cassiodorus (Chronica,
bron nog niet behandeld ) Gebaseerd op Hiëronymus?
> Orosius?
> - Jordanes ((Historia,
bron nog niet behandeld) Romana) Gebaseerd op
> Hiëronymus
Bron 7?
> - (Pseudo) Fredegarius (Fredegar-Kroniek,
bron nog niet behandeld)
> Gebaseerd op Hiëronymus.
>
> Nog een bron vergeten?
You tell me!
>
> Dagobert