Out Vlaems vers van bi 't Swin
Als wi nog waren Vlaemen friesch,
ende erkenden Wr.ald ende Odin,
quaem daer van Eire ende Alba her,
woendere saege ende nieve leer.
Ut diep heet Zuud, een noorderlicht,
nog wyder dan de Middelzee,
waer wi ons setteden op kustenrots.
Vremde konde greep ons aen:
Van od een speghelingh menschelick,
een Gode sprac Waerheyt noordelick:
een weg gerade en konincklick.
Een Zone, men zegde ons van Odsche sibbe,
gevonden deur herders in bloote kribbe.
Wij wisten bi Thoer eerst genen raad,
of dizze konde was goet oft kwaad.
Maer vliegen dee' die mare bling
van Noord toe Oostzee met den wind.
Ende 't was foor Friezen geen dere,
ende geen grond om zich stelle te were.
Ommers op Walcria bernde het vier;
snekken op Sincfal joegen fier.
Met Alba end' Eire wi waren vereent
alvorens de zeie ons scheidde vaneen.
Wi minden de konde, vrihedens sterr'
en horkten of quaem meer tydingh van verr'.
Wr.ald ende Odin staen altyt oerein,
van voor 's Booms beginne tot na syn ein.
Commentaar iemand?
Groet,
Dagobert
Science: An orderly arrangement of what at the moment seem to be facts.